ظهور و سقوط سونی واکمن مقدمه در اواخر دهه ۱۹۷۰، شرکت ژاپنی #سونی دستگاهی را معرفی کرد که نحوه تجربه موسیقی را برای همیشه تغییر داد. سونی #واکمن، که در تاریخ ۱ ژوئیه ۱۹۷۹ عرضه شد، اولین پخش‌کننده کاست قابل‌حمل موفق در جهان بود که به کاربران امکان می‌داد در هر زمان و مکان به موسیقی گوش دهند. این دستگاه با قیمت ۳۳,۰۰۰ ین (حدود ۱۵۰ دلار) به یک پدیده فرهنگی تبدیل شد و نحوه مصرف موسیقی و روندهای اجتماعی را دگرگون کرد. با این حال، با پیشرفت تکنولوژی، واکمن با رقابت شدیدی مواجه شد و در اوایل دهه ۲۰۰۰ رو به افول رفت. این داستان به بررسی صعود خیره‌کننده، روزهای اوج، و عوامل منجر به سقوط واکمن و همچنین میراث ماندگار آن می‌پردازد. ظهور واکمن منشأ واکمن به یکی از بنیان‌گذاران سونی، ماسارو ایبوکا، برمی‌گردد که به دنبال راه‌حلی برای پخش موسیقی قابل‌حمل بود و از دستگاه ضبط TC-D5 سونی الهام گرفت. نوریو اوگا، یکی دیگر از چهره‌های کلیدی، این ایده را به یک دستگاه استریوی فقط پخش‌کننده و مناسب برای حمل‌ونقل تبدیل کرد. واکمن در #ژاپن عرضه شد و در دو ماه اول ۳۰,۰۰۰ واحد فروخت، که بسیار فراتر از پیش‌بینی سونی برای فروش ۵,۰۰۰ واحد در ماه بود. سونی بازار جوانان را هدف قرار داد و واکمن را به‌عنوان یک اکسسوری مد روز معرفی کرد. هدفون‌های سبک آن «فرهنگ هدست» را به وجود آوردند، جایی که استفاده از هدفون نمادی از فردیت شد. تا فوریه ۱۹۸۰، فروش جهانی آغاز شد و در نوامبر همان سال، سونی برندسازی غیراستانداردی را برای جذابیت بیشتر به کار برد. محبوبیت دستگاه به شدت افزایش یافت و تا سال ۱۹۸۹، ۱۰۰ میلیون واحد، تا سال ۱۹۹۵، ۱۵۰ میلیون واحد، و تا سال ۱۹۹۹، ۱۸۶ میلیون واکمن کاستی فروخته شد. تا زمان توقف تولید در سال ۲۰۱۰، بیش از ۲۲۰ میلیون واکمن کاستی به فروش رفت. واکمن صنعت موسیقی را با شخصی‌سازی و قابل‌حمل کردن #موسیقی متحول کرد. کاربران می‌توانستند میکس‌تیپ‌هایی بسازند و لیست‌های پخش خود را تنظیم کنند، ایده‌ای نو در آن زمان. تا سال ۱۹۸۳، فروش نوارهای کاستی از رکوردهای وینیل پیشی گرفت، که بخشی از آن به دلیل محبوبیت گسترده واکمن بود. این دستگاه همچنین بر روندهای فرهنگی مانند ایروبیک تأثیر گذاشت، زیرا مردم هنگام ورزش به موسیقی گوش می‌دادند. «اثر واکمن» چگونگی کنترل محیط صوتی توسط کاربران و ایجاد یک حباب صوتی خصوصی را توصیف می‌کرد. سونی خط تولید واکمن را گسترش داد و شامل پخش‌کننده‌های سی‌دی (که ابتدا دیسکمن نامیده می‌شدند و بعداً به CD Walkman تغییر نام یافتند)، پخش‌کننده‌های مینی‌دیسک، پخش‌کننده‌های DAT و ویدئو واکمن شد. تا سال ۲۰۱۰، فروش کل دستگاه‌های واکمن به حدود ۴۰۰ میلیون واحد رسید و جایگاه آن را به‌عنوان محصولی پیشگام تثبیت کرد. اوج شکوه واکمن در دهه ۱۹۸۰، واکمن در اوج محبوبیت خود بود و بازار پخش‌کننده‌های صوتی قابل‌حمل را در اختیار داشت. تا سال ۱۹۸۹، این دستگاه ۵۰ درصد از سهم بازار ایالات متحده و ۴۶ درصد از بازار ژاپن را در اختیار داشت که نشان‌دهنده جذابیت جهانی آن بود. واکمن به یک نماد فرهنگی تبدیل شد که نماد آزادی، فردیت و نوآوری تکنولوژیکی بود. تأثیر آن فراتر از موسیقی رفت و بین سال‌های ۱۹۸۷ تا ۱۹۹۷، پیاده‌روی به‌عنوان ورزش ۳۰ درصد افزایش یافت، زیرا مردم ورزش خود را با موسیقی همراه می‌کردند. تأثیر فرهنگی واکمن عمیق بود. این دستگاه مفهوم مصرف موسیقی شخصی‌سازی‌شده را معرفی کرد و به کاربران امکان می‌داد تجربه شنیداری خود را تنظیم کنند. واژه «واکمن» در سال ۱۹۸۶ به فرهنگ لغت آکسفورد اضافه شد و در برخی بازارها به یک نام تجاری عمومی تبدیل شد که مترادف با پخش‌کننده‌های صوتی قابل‌حمل بود. استراتژی‌های بازاریابی سونی موفقیت آن را تقویت کرد. این شرکت جوانان را استخدام کرد تا واکمن را در اماکن عمومی نمایش دهند، بازیگرانی را با این دستگاه در توکیو مستقر کرد و در اوایل دهه ۲۰۰۰، ماسکاتی به نام پلاتو را برای جذب مخاطبان جوان‌تر معرفی کرد. تأثیر واکمن بر تکنولوژی نیز قابل‌توجه بود. این دستگاه راه را برای دستگاه‌های شخصی آینده مانند تلفن‌های همراه و کامپیوترهای شخصی هموار کرد و ایده تکنولوژی قابل‌حمل و شخصی‌سازی‌شده را عادی کرد. طراحی شیک و ویژگی‌های نوآورانه آن، واکمن را به یک گجت ضروری تبدیل کرد که جایگاهی در فرهنگ عامه و تاریخ مصرف‌کنندگان به دست آورد. سقوط واکمن با وجود تسلط اولیه، اقبال واکمن در دهه ۱۹۹۰ با پیشرفت تکنولوژی کاهش یافت. ظهور پخش‌کننده‌های سی‌دی قابل‌حمل، که کیفیت صدای بهتری داشتند و امکان جابجایی آسان بین آهنگ‌ها را فراهم می‌کردند، اولین چالش را ایجاد کرد. خود سونی با خط دیسکمن به این تغییر کمک کرد، اما این آغاز پایان برای واکمن کاستی بود. تولید واکمن‌های کاستی در ژاپن در سال ۲۰۱۰ متوقف شد و آخرین مدل آمریکایی، WM-FX290W، در سال ۲۰۰۴ عرضه شد. ضربه بزرگ‌تر با ظهور پخش‌کننده‌های موسیقی #دیجیتال وارد شد. در سال ۲۰۰۱، اپل آی‌پاد را عرضه کرد، دستگاهی شیک با رابط کاربری ساده، ظرفیت ذخیره‌سازی بالا و ادغام یکپارچه با آیتونز. آی‌پاد به سرعت استاندارد طلایی برای موسیقی قابل‌حمل شد و پخش‌کننده‌های دیجیتال واکمن، مانند نتورک واکمن، را تحت‌الشعاع قرار داد. تا سال ۲۰۰۶، سهم بازار واکمن در ایالات متحده تنها ۱.۹ درصد بود و از اپل، سن‌دیسک، کریتیو و سامسونگ عقب ماند. عوامل متعددی به سقوط واکمن کمک کردند: قیمت‌گذاری: پخش‌کننده‌های دیجیتال سونی اغلب گران‌تر از رقبا بودند و دسترسی به آن‌ها را محدود می‌کردند. مشکلات نرم‌افزاری: نرم‌افزار SonicStage، که برای مدیریت موسیقی در برخی مدل‌های واکمن لازم بود، به دلیل پیچیدگی و عدم کاربرپسندی مورد انتقاد قرار گرفت. محدودیت‌های فرمت: پخش‌کننده‌های دیجیتال اولیه سونی از فرمت‌های اختصاصی مانند ATRAC و OpenMG برای جلوگیری از دزدی دیجیتال استفاده می‌کردند که سازگاری را محدود می‌کرد. سونی تا سال ۲۰۰۴ از فایل‌های MP3 پشتیبانی نکرد، زمانی که آی‌پاد سهم بازار قابل‌توجهی به دست آورده بود. رقابت: طراحی شهودی و اکوسیستم آی‌پاد استاندارد جدیدی ایجاد کرد که سونی نتوانست با آن رقابت کند. با وجود این چالش‌ها، واکمن در ژاپن جایگاه قوی خود را حفظ کرد. در سال‌های ۲۰۰۹ و ۲۰۱۰، این دستگاه به طور موقت از آی‌پاد در بازار ژاپن پیشی گرفت و ۴۳ تا ۴۸ درصد از سهم بازار را در اختیار داشت. با این حال، این موفقیت داخلی نتوانست تسلط جهانی آی‌پاد را خنثی کند. تا اواخر دهه ۲۰۰۰، واکمن به محصولی خاص تبدیل شده بود و با ظاهر گوشی‌های هوشمند، که پخش موسیقی را با سایر عملکردها ادغام می‌کردند، به حاشیه رفت. میراث و احیاء داستان سونی واکمن داستان نوآوری، تأثیر فرهنگی و در نهایت منسوخ شدن است. این دستگاه پایه و اساس دستگاه‌های موسیقی قابل‌حمل مدرن را بنا کرد و بر توسعه الکترونیک‌های شخصی مانند گوشی‌های هوشمند و پخش‌کننده‌های رسانه‌ای تأثیر گذاشت. اهمیت فرهنگی آن همچنان پابرجاست، همان‌طور که افزودن آن به فرهنگ لغت آکسفورد و نقش آن به‌عنوان یک اصطلاح عمومی برای پخش‌کننده‌های صوتی قابل‌حمل نشان می‌دهد. در سال‌های اخیر، واکمن شاهد احیای نوستالژیک بوده است، به‌ویژه در میان کلکسیونرها و طرفداران فرهنگ هیپستر. واکمن‌های کاستی قدیمی به دلیل جذابیت آنالوگ و حس نوستالژیک به اقلامی پرطرفدار تبدیل شده‌اند. این احیاء تأثیر ماندگار واکمن را نشان می‌دهد، حتی اگر از استفاده اصلی کنار گذاشته شده باشد. #سونی واکمن با قابل‌حمل، شخصی و مد روز کردن #موسیقی، صنعت موسیقی و رفتار مصرف‌کنندگان را در دهه ۱۹۸۰ تغییر داد. سقوط آن ناشی از پیشرفت‌های تکنولوژیکی و رقابت شدید، به‌ویژه از آی‌پاد #اپل بود. با وجود افول، میراث واکمن به‌عنوان پیشگام موسیقی قابل‌حمل پابرجاست و احیای نوستالژیک آن اهمیت فرهنگی آن را برجسته می‌کند. واکمن گواهی بر روحیه نوآورانه سونی و نمادی از دوران تحول‌آفرین در تاریخ موسیقی است. نقاط عطف کلیدی سال ۱۹۷۹: سونی واکمن (TPS-L2) در ژاپن عرضه شد و در دو ماه ۳۰,۰۰۰ واحد فروخت. سال ۱۹۸۰: فروش جهانی آغاز شد و برندسازی غیراستاندارد به کار گرفته شد. سال ۱۹۸۳: فروش نوارهای کاستی از وینیل پیشی گرفت که بخشی از آن به دلیل محبوبیت واکمن بود. سال ۱۹۸۶: واژه «واکمن» به فرهنگ لغت آکسفورد اضافه شد. سال ۱۹۸۹: ۱۰۰ میلیون واحد فروخته شد، با ۵۰ درصد سهم بازار در آمریکا و ۴۶ درصد در ژاپن. سال ۱۹۹۹: ۱۸۶ میلیون واکمن کاستی فروخته شد. سال ۲۰۰۱: اپل آی‌پاد عرضه شد و تسلط واکمن را به چالش کشید. سال ۲۰۰۴: آخرین مدل کاستی آمریکایی (WM-FX290W) عرضه شد؛ سونی پشتیبانی از MP3 را اضافه کرد. سال ۲۰۰۶: سهم بازار واکمن در آمریکا به ۱.۹ درصد کاهش یافت. سال ۲۰۱۰: تولید واکمن کاستی در ژاپن متوقف شد؛ فروش کل به ۴۰۰ میلیون واحد رسید.