خاستگاه ریاضیات: نخستین زبان جهانی بشر #ریاضیات که اغلب به عنوان زبان جهان شناخته می‌شود، ریشه‌هایی بسیار کهن دارد که به نخستین تمدن‌های انسانی بازمی‌گردد. مدت‌ها پیش از ظهور علم و فناوری مدرن، انسان‌های اولیه مفاهیم ابتدایی #ریاضی را برای حل مسائل عملی مانند شمارش دام، اندازه‌گیری زمین و پیگیری زمان توسعه دادند. منشأ ریاضیات در نیاز و کاربرد روزمره نهفته است. شواهدی از تفکر ریاضی به دوران پیشاتاریخ بازمی‌گردد. ابزارهایی مانند استخوان ایشانگو (با قدمتی بیش از ۲۰٬۰۰۰ سال) دارای نشانه‌هایی هستند که احتمالاً الگوهای عددی یا حسابی را نشان می‌دهند. سومریان باستان، حدود ۳۰۰۰ سال پیش از میلاد، از نخستین جوامعی بودند که نظام عددی را گسترش دادند و آن را در تجارت، نجوم و اندازه‌گیری به کار بردند. آن‌ها پایه‌های حساب و هندسه را بنا نهادند؛ دانشی که بعدها توسط بابلیان و مصریان گسترش یافت. اما این یونانیان باستان بودند که ریاضیات را از یک ابزار کاربردی به یک نظام منطقی و استدلالی تبدیل کردند. متفکرانی چون #اقلیدس، #فیثاغورث و ارشمیدس تنها از ریاضیات استفاده نمی‌کردند، بلکه در پی کشف اصول انتزاعی آن بودند. این گذار از کاربری به نظریه، نقطه عطفی در تاریخ ریاضیات بود. در طول قرون، ریاضیات در فرهنگ‌های گوناگون پیشرفت کرد—از جمله هندی‌ها که مفهوم صفر و جبر اولیه را معرفی کردند، دانشمندان اسلامی که آثار یونانی را حفظ کرده و گسترش دادند، و اروپاییان دوره رنسانس که نمادگذاری نوین و حساب دیفرانسیل و انتگرال را به وجود آوردند. ریاضیات در آغاز ابزاری برای بقا و مدیریت بود، اما به تدریج به راهی ژرف برای درک واقعیت بدل شد. از شمارش سنگ‌ها تا نظریه کوانتوم، خاستگاه ریاضیات به گونه‌ای شگفت‌انگیز با ذات کنجکاو و جست‌وجوگر انسان گره خورده است.