سیگنال واو! آیا پیامی از #فضا دریافت کردیم؟ در شبی گرم از تابستان سال ۱۹۷۷، تلسکوپی رادیویی در ایالت اوهایو آمریکا، چیزی عجیب را ثبت کرد. چیزی که هیچ‌کس نتوانست به‌طور قطعی توضیحش دهد. سیگنالی — قوی، کوتاه، و از اعماق فضا — از گیرنده عبور کرد و به همان سرعت ناپدید شد. کنار برگه‌ی داده‌ها، ستاره‌شناسی به نام جری آر. اِهمن تنها یک کلمه نوشت: "Wow!" (واو!) همین واژه، بعدها نام یکی از مرموزترین پدیده‌های تاریخ علم شد: سیگنال واو! دقیقاً چه اتفاقی افتاد؟ در تاریخ ۱۵ اوت ۱۹۷۷، پروژه‌ای از سوی دانشگاه ایالتی اوهایو با استفاده از تلسکوپ رادیویی Big Ear (گوش بزرگ) مشغول اسکن آسمان بود. هدف؟ یافتن نشانه‌هایی از موجودات هوشمند فرازمینی. اما این سیگنال چه ویژگی خاصی داشت؟ فرکانس: دقیقاً روی ۱۴۲۰ مگاهرتز بود — فرکانس طبیعی اتم‌های هیدروژن. یکی از "کانال‌های ساکت" که در آن انتظار می‌رود تمدن‌های پیشرفته، پیام بفرستند. مدت زمان: فقط ۷۲ ثانیه طول کشید — معادل زمانی که یک منبع فضایی از مقابل آنتن ثابت عبور می‌کند. قدرت: سیگنال، ۳۰ برابر قوی‌تر از نویزهای معمولی بود. اصلاً شبیه اختلال یا خطا نبود. روی پرینت داده‌ها این کد ثبت شد: 6EQUJ5 شاید رمزآلود به نظر برسد، اما درواقع نشان‌دهنده شدت سیگنال است. ترجمه‌اش؟ خیلی خیلی قوی. و عجیب‌تر اینکه، هیچ‌گاه دوباره تکرار نشد. آیا ممکن است از سوی موجودات فضایی آمده باشد؟ سؤال بزرگی‌ست، نه؟ این سیگنال دقیقاً همان ویژگی‌هایی را داشت که دانشمندان جست‌وجوگر حیات هوشمند به‌دنبالش هستند: باریک‌باند، قوی، موقت، و در ناحیه‌ای پرستاره از صورت فلکی قوس (Sagittarius). آیا پیامی بود از تمدنی بیگانه؟ یک سلام؟ شاید حتی یک چراغ راهنما؟ اگر بود، آن‌ها دیگر پاسخی نفرستادند. آیا توضیح دیگری وجود دارد؟ دانشمندان، طبق معمول، دنبال توضیحاتی علمی‌تر بودند: پارازیت زمینی: شاید امواجی از سوی ماهواره‌ها یا تأسیسات نظامی مخفی بازتاب شده باشد. نظریه دنباله‌دار: در سال ۲۰۱۶، گروهی پیشنهاد دادند که دنباله‌دارهای عبوری مقصر بودند — اما این نظریه رد شد، چون دنباله‌دارها در آن موقعیت قرار نداشتند. خطای دستگاه؟ همه‌چیز نشان می‌داد که تجهیزات آن شب کاملاً درست کار می‌کردند. واقعیت این است که هیچ پدیده‌ی طبیعی یا انسانی تا امروز نتوانسته ویژگی‌های سیگنال واو را به‌طور کامل بازسازی کند. چرا هرگز دوباره شنیده نشد؟ و اینجاست که ماجرا اسرارآمیزتر می‌شود: با وجود تلاش‌های فراوان برای بررسی دوباره آن نقطه از آسمان، هیچ سیگنال مشابهی دوباره دریافت نشد. ده‌ها بار آنتن‌های جدیدتر و حساس‌تر به همان بخش از فضا خیره شدند. هیچ چیز. گویی کسی از اعماق کهکشان فریادی زد، و برای همیشه ناپدید شد... میراث سیگنال واو! سیگنال واو! هنوز هم یکی از مرموزترین و جذاب‌ترین رخدادهای علمی است. همچنان الهام‌بخش دانشمندان، نویسندگان علمی‌تخیلی، فیلم‌سازان و کنجکاوانی‌ست که به دنبال پاسخ‌اند. شاید واقعاً آن شب، برای چند ثانیه کوتاه، صدای «آنها» را شنیده باشیم. و شاید… آنها هنوز آن بیرون باشند. به‌نظر تو چی بوده؟ آیا این سیگنال نشانه‌ای از موجودات هوشمند بود یا فقط یک تصادف #کیهانی؟